Bu metin sesli kaydedici ile yazılmıştır.
gittikçe herşeyden uzaklaşıyoruz, eskiden en büyük zevkim kağıt ve kalemle yazmaktı..
şimdi eskiye ait çok fazla iz yok her şeyin sonuna geldik sanki tanıdığımız bildiğimiz herşey değişiyor ve maalesef arkamızdan gelen toplum insanlar canlılar bizim neler yaşadığımızı ve ne yaptığımızı bilmiyor tıpkı bizim daha öncekilerin neler yaşayıp gördüğünü bilmediğimiz gibi.
bugün tarihi dahi hatırlamıyorum gerçi ama 25 haziran saat 0330
Seda ankarada, ben burada yani evde tek başıma yine mecburen sabahlıyorum.
ömür geldi geçiyor ne bir nefes aldım ne de adam akıllı bir huzur buldum neden geldim neden yaşıyorum acaba bildiklerim gerçekten doğru bildiklerim mi?
herşeye yetişemediğim aşikâr ne Halis in yaptıkları nede sedanın iştahsızlığı bu hedefe varmam da bana yardımcı olmayacak...
herşeye yetişmekten bıktım artık sıkıldım yoruldum enerjim iyice bitmek üzere...çaresizliğe yaklaştım, ama henüz son nefesimi vermedim verdiğim zaman neler olacak ben de bilmiyorum ben gecenin bu vakti neden burada tek başıma yalnız oturuyorum neden hâlâ hiçbir şeyim yok annem babamdan başka neden herşey bu kadar uzak neden bu kadar herkesi düşünmek zorundayım...
ne aşkın tadına varabildik, ne de aşk beni gördü beni kimse görmedi beni kimseler duymadı oysa anahtar elimde dolaştım sokaklarda yapayalnız şimdi çaresiz bir başıma oturuyormuş gibi gözüksemde ben daha ölmedim...
Sadece yakınım gitmeye...
Çok yakın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder